Żywopłot z tych krzewów będzie piękny przez cały rok!

Podstawowym „zadaniem” żywopłotu jest osłona działki, a w cenie są gatunki, które spełniają taką rolę przez cały rok. Co prawda zimą spędza się mało czasu w ogrodzie, jednakże wydaje się, iż trend „żywopłotu całorocznego” i tak jest najpopularniejszy. Największe znaczenie mają krzewy zimozielone ozdobne z liści, chociaż można doszukać się wyjątków. Które nieoklepane gatunki na żywopłoty warto wykorzystać?

Żywopłot całoroczny – trzeba wyjść poza schematy!

W ogrodach często widuje się żywopłoty zimozielone zasłaniające działkę z dwóch, trzech, a choćby z czterech stron. Najczęściej uprawia się tą samą odmianę, aby ściana żywopłotowa była jednolita. To podstawowy błąd w założeniu, zwłaszcza pod względem praktycznym, a w mniejszym stopniu estetycznym. Po pierwsze – zmniejsza to różnorodność gatunkową w ogrodzie i wprowadza monokulturę. W szczególności dotyczy to żywotników. Po drugie – taka aranżacja „męczy” wzrok, gdyż pewnej rośliny jest zwyczajnie za dużo i dominuje w ogrodowym krajobrazie. Po trzecie – najważniejsze: nasadzenia roślinne nie obejmują zmiennych warunków, np. dotyczących stanowiska. Tymczasem w ogrodzie od strony północnej panują zupełnie inne warunki niż od strony południowej. Posadzenie jednego gatunku w miejscach o prażącym słońcu oraz w dużym zacienieniu nie zdaje egzaminu. Lepiej wybrać 2-3 różne gatunki.

Żywopłot całoroczny w miejscu suchym i mocno słonecznym?

W miejscach mocno nasłonecznionych i suchych często sadzone są żywotniki, a także świerki (na żywopłot nieformowany). Nie jest to najlepsze rozwiązanie. Nie bierze się pod uwagę budowy systemu korzeniowego roślin. Obie grupy korzenią się płytko, a więc są wrażliwe na niedobór wody. Świerki mają talerzowy system korzeniowy, dlatego jednocześnie są narażone na wywracanie. W obu przypadkach często ma się do czynienia z brązowieniem ulistnienia. Co więc posadzić?

Na takim stanowisku dobrze radzi sobie jałowiec, np. jałowiec pospolity (Juniperus communis) bądź jałowiec chiński (Juniperus chinensis). Wybiera się odmiany o kolumnowym bądź cylindrycznym pokroju. Są niedoceniane na żywopłoty, a szkoda, gdyż lepiej radzą sobie w słabszych warunkach w porównaniu do większości iglaków. Przyrosty u niektórych wysokich odmian wynoszą 20-30 cm. Niestety trzeba poczekać na nie o kilka lat dłużej niż na gwałtownie rosnące tuje. Coś za coś…

Żywopłot w miejscu zacienionym – co posadzić?

Z grupy iglaków do miejsc zacienionych bardzo dobrze radzą sobie cisy (Taxus). Krzewy mają gęste, łagodne, ciemnozielone ulistnienie. W zależności od odmiany można stworzyć gęstą, „pełną” ścianę lub wybrać odmiany o „strzelistych” wierzchołkach. W ogrodach, w których bawią się dzieci, można postawić na odmiany nie zawiązujące trujących owoców (a dokładniej – nasion). Przykładem jest cis pośredni ‘Wojtek’.

Opcjonalnym rozwiązaniem jest laurowiśnia (Prunus laurocerasus), liściasty krzew o zimozielonych liściach. Obie grupy wymagają gleby żyznych, próchniczych i umiarkowanie wilgotnych. Podłoże należy starannie przygotować przed sadzeniem. Obejmuje to m.in. zastosowanie obornika.

Ognik szkarłatny – większa różnorodność kolorów w ogrodzie

Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea) jest ozdobny prawie przez cały rok. Jest zimozielony lub częściowo zimozielony. W surowe zimy ulistnienie utrzymuje się przez część zimy. Podobnie wygląda sprawa z efektownymi, okrągłymi owocami o barwie żółtej, pomarańczowej lub czerwonej. Opadają z upływem czasu, ale jednocześnie stanowią pokarm dla ptaków. Ognik to interesująca alternatywa, aby zapobiegać ogrodowej monotonii, zwłaszcza, gdy połączy się ze sobą odmiany o różnej barwie owoców.

Reklama:
Sadzonki krzewów na żywopłoty można nabyć w szkółce drzewek owocowych drzewka-faworytka.pl. Dzięki nim ogród pozostało piękniejszy!